Constant Hagaerts 25 (1836-1893) uit Mechelen. Juni 1872
Aankomst in Xiwantze

Na een lichte snack te hebben gehad in Tschan-tjia-Kheou, stapten we weer in het zadel om dezelfde dag weer aan te komen in Ko-tjia-iinng-dze, een dorp gelegen op 8 mijl afstand van Sy-wan-se waar we van plan waren te komen. de nacht doorbrengen.
De plaatselijke christenen verwelkomden ons enthousiast.
We gingen het huis binnen van een van de belangrijkste: een maaltijd geserveerd in Chinese stijl, dat wil zeggen het tegenovergestelde van de Europese mode, beginnend met een dessert en eindigend met soep.
Plots arriveert er een koerier uit een naburig dorp met een brief van meneer Hamer. Deze collega vertelt ons dat hij zojuist naar deze plaats is geroepen om een ​​zieke te verzorgen, en dat hij de volgende dag, nadat hij de Heilige Mis heeft opgedragen en zijn stervende persoon heeft medegedeeld, zich bij ons zal voegen om de reis met ons te voltooien. .
Eindelijk brak de dag aan waarnaar we tijdens onze lange reis zo hadden verlangd.
Deze dag zou een einde maken aan onze vermoeidheid en de deuren openen naar deze nieuwe carrière die het voorwerp was geweest van al onze jeugddromen. missionair leven!
Hoe omschrijf je alle zoete emoties die deze dag ons bracht, waarvan de herinnering nooit uit onze herinnering zal verdwijnen?
Eerst was er de komst van de dierbare Hamer, die we nog niet hadden mogen ontmoeten, daarna, rond de middag, de bijeenkomst van een van onze Chinese priesters, pater Tchao, vergezeld door catechisten uit Sy-wanse,(Xiwanze) allen in feestkleding en te paard.
De optocht werd imposant.
Een uur later arriveerden we bij meneer Meijer met pater Linn, en zo rond vier uur keerden we de berg om die voor ons de prachtige vallei opent.

English

Constant Hagaerts 25 (1836-1893) from Mechelen. June 1872
Arrival in Xiwantze
After having a light snack in Tschan-tjia-Kheou, we got back in the saddle to arrive the same day in Ko-tjia-iinng-dze, a village located 8 miles from Sy-wan-se where we planned to spend the night.
The local Christians welcomed us enthusiastically.
We entered the house of one of the most important: a meal served in Chinese style, that is to say the opposite of European fashion, starting with a dessert and ending with soup.
Suddenly a courier from a neighboring village arrives with a letter from Mr. Hamer. This colleague tells us that he has just been called to this place to care for a sick person, and that the next day, after celebrating Holy Mass and communicating his dying person, he will join us to complete the journey with us.
At last the day arrived for which we had longed during our long journey.
This day would put an end to our weariness and open the doors to this new career that had been the object of all our youthful dreams. Missionary life!
How do you describe all the sweet emotions that this day brought us, the memory of which will never fade from our memory?
First there was the arrival of dear Hamer, whom we had not yet had the privilege of meeting, then, around noon, the meeting of one of our Chinese priests, Father Tchao, accompanied by catechists from Sy-wanse, (Xiwanze) all in festive dress and on horseback.
The procession became impressive. An hour later we arrived at Mr. Meijer's with Father Linn, and around four o'clock we turned around the mountain that opens up the beautiful valley before us.

Reisverslag Willem Meyer en Hubert Kallen. Voorjaar 1898. Naar Tianjin
De volgende brief die de familie Kallen uit China ontving was gedateerd 22 maart 1898. In Lanaken kwam men erachter dat hun Hubert eveneens op pad gestuurd was.
Vanuit Tianjin (Tientsin), voorstad en haven van Peking, schreef hij: “Ik ben weer aan het reizen geraakt. Ik heb [Willem] Meyer naar de haven gebracht waar hij zich heeft ingescheept om naar het generaal kapittel van Scheut te gaan”. Volgens de mensen in zijn omgeving was Meyer (geb. 1838) een heel oude man geworden. “Meneer Meyer is heel versleten, beweegt zich niet meer. Hij kan zelfs niet meer naar de retraites komen” schreef zijn medebroeder Jaak De Groef. De reis van Kallen en Meyer door het berglandschap zal dan ook wel niet soepel verlopen zijn. “Wij waren op 6 maart [1898, dus zestien dagen eerder] uit de residentie vertrokken. Onderweg hebben we een verschrikkelijke noordenwind met zand, stof en duchtige sneeuwvlagen gehad. Je zag geen hand voor je ogen. Meyer zat in een dicht karretje. Op het paard was het ook niet alles. De winter is hier nog niet voorbij”. De oude missionaris, die het laatste stuk naar Tianjin per trein aflegde, kon nu kennis maken met de westerse vooruitgang. Meyer was in 1866 boven de Grote Muur van China uitgekomen en in die regio blijven steken. Kallen: “In de trein was het geweldig koud. Zo koud dat we niet in ons brevier lazen. In plaats daarvan baden we drie rozenhoedjes, conform Rome het bepaald heeft als regel tijdens reizen.Meyer had sinds 32 jaar [bij zijn vertrek uit Europa] geen trein meer gezien. Hij had nog nooit een velo voor ogen gehad. U kunt wel denken welke ogen hij opzette toen hij hier in de havenstad voor het eerst enige Europeanen per fiets zag voorbijsnorren!”

游记 Willem Meyer 和 Hubert Kallen。1898 年春。去天津
Kallen 一家收到的下一封来自中国的信的日期是 1898 年 3 月 22 日。在拉纳肯，他们发现 Hubert 也已启程。
他从北京郊区和港口天津写道：“我又开始旅行了。我把 [Willem] Meyer 带到港口，他从那里出发前往 Scheut 大会”。据他周围的人说，Meyer（生于 1838 年）已经是一位非常老的人了。“Meyer 先生非常疲惫，他再也动弹不得了。他甚至不能再去静修所了”，他的兄弟 Jaak De Groef 写道。因此，Kallen 和 Meyer 穿越山区的旅程并不顺利。“我们于 3 月 6 日 [1898 年，也就是十六天前] 离开了住所。在途中，我们遇到了可怕的北风，伴随着沙尘和大雪。伸手不见五指。梅耶坐在一辆封闭的马车里。骑马也没什么感觉。这里的冬天还没有结束”。这位老传教士乘火车走完了最后一段路程到达天津，现在可以了解西方的进步了。梅耶于 1866 年登上了中国长城的顶峰，并被困在该地区。卡伦说：“火车上非常冷。冷到我们没有读祈祷书。相反，我们念了三遍玫瑰经，这是罗马为旅行制定的规则。梅耶离开欧洲时已经有 32 年没有见过火车了。他以前从未见过自行车。你可以想象，当他第一次看到一些欧洲人骑着自行车从这个港口城市呼啸而过时，他的眼睛睁得有多大！”

Travelogue Willem Meyer and Hubert Kallen. Spring 1898. To Tianjin
The next letter that the Kallen family received from China was dated March 22, 1898. In Lanaken they discovered that their Hubert had also been sent on his way.
From Tianjin, a suburb and port of Peking, he wrote: “I have started traveling again. I took [Willem] Meyer to the port where he embarked to go to the general chapter of Scheut”. According to the people around him, Meyer (b. 1838) had become a very old man. “Mr. Meyer is very worn out, he doesn’t move anymore. He can’t even come to the retreats anymore”, wrote his fellow brother Jaak De Groef. Kallen and Meyer’s journey through the mountainous landscape will therefore not have been smooth. “We left the residence on March 6 [1898, so sixteen days earlier]. On the way we had a terrible north wind with sand, dust and heavy snow flurries. You couldn't see your hand in front of your eyes. Meyer was sitting in a closed cart. On horseback it wasn't all that great either. Winter isn't over here yet". The old missionary, who had travelled the last stretch to Tianjin by train, could now get to know Western progress. Meyer had reached the top of the Great Wall of China in 1866 and had gotten stuck in that region. Kallen: "It was terribly cold on the train. So cold that we didn't read our breviaries. Instead, we prayed three rosaries, as Rome has laid down as a rule for travelling. Meyer had not seen a train for 32 years [when he left Europe]. He had never seen a bicycle before. You can imagine the eyes he opened when he saw some Europeans whizzing past on bicycles for the first time here in the port city!"

                   Brief aan de familie in Zeddam dd 1901.                                                                          Letter to the family in the Netherlands dd 1901

                   Brief 1867 pleitbezorger Willem..Letter of Willem....

Uit "Missiën in China en Congo" in memoriam...From "Missions in China and Congo" in memoriam

  Gedeelten artikel dagblad "de Tijd"                                                                                                              Mentions of Willem Meijer
   geschreven door Willem Meijer.     1892                                                                                                   Vermeldingen van Willem Meijer

Oude stadspoort Hata voor 1906......Old gate at Hata before 1906